internet

Armagedon wciąż trwa, ale powoli zaczynamy opanowywać wszystkie zmiany, jakie wynikły z przeprowadzki. Chciałbym, aby to był koniec, ale niestety przed nami jeszcze prawie dwa tygodnie męczarni. Pocieszam się faktem, że w końcu wszystkie rzeczy potrzebne do życia znajdują się w nowym mieszkaniu i nie trzeba latać, gdy się okaże, że zupełnie nieistotna (na ogół) rzecz staje się śmiertelnie potrzebna, gdy żyje się “na dwa mieszkania”.

Zacznijmy jednak od wyniku naszej walki Virginmedia vs BT. Szanse były wyrównane, bo obie firmy tak sobie w kulki leciały, że dziwię się, że w ogóle mamy internet. Ale po kolei.

Środa miała być dniem, kiedy to inżynier z BT miał się zjawić i nas podłączyć. On akurat nie zawalił, bo w określonym czasie zjawił się i rozpoczął pracę. BT ma to do siebie, że do internetu wymaga linii telefonicznej, a ta działała. Nie działał za to internet. Dzielny inżynier latał z góry na dół, od skrzynki do skrzynki i czarował, załamywał się, ale koniec końców udało mu się nas awaryjnie podłączyć. Poinformował nas o tym, wyjaśnił, że zjawią się jeszcze smutniejsi panowie i naprawią to. Podziękowaliśmy i pan poszedł w siną dal – mokry i zakatarzony (chociaż oferowaliśmy mu ciepły napój).

Uderzyliśmy do BT z pytaniem, czy skoro net jako tako działa, to czy moglibyśmy dostać stały adres IP, który zamówiliśmy w pakiecie. Niestety usłyszeliśmy, że póki nie podłączą nas poprawnie (czyli nie naprawią tych cudów w skrzynce, nad którymi rozwodził się nas pan inżynier), nie mamy co na to liczyć. A kiedy to miało nastąpić? “Wkrótce”.

Źli, bo w końcu dostęp do internetu i adres IP to dwie najważniejsze rzeczy w pracy mojej połowy, skontaktowaliśmy się z Virginmedia poprzez ich czat. Pisaliśmy z jakąś kobietą, której odpowiedzenie na pytanie zajmowało sporo czasu. Po raz kolejny Virginmedia miała kogoś wysłać, aby sprawdzić, czy można pociągnąć kabel do mieszkania. W międzyczasie znalazłem link do strony, gdzie można zrobić to samemu (miałem w końcu sporo czasu). Jak tylko skończyłem rozmowę na czacie, wypełniłem formularz i już następnego dnia zadzwonił do mnie miły pan, który wymagał zgody właściciela i okolicznych sklepów do prac. Udało nam się to załatwić.

W tym samym czasie BT okupowało ich skrzynkę po drugiej stronie ulicy: dwa auta i kilku smutnych panów rozwodziło się nad tym kablowym sajgonem, który zmieścili w zielonym pudle. Dwóch panów stało nad studzienką, gdzie – jak się okazało – szły kable na naszą ulicę. Przysiągłbym, że podczas ostatnich deszczy widziałem, jak strumienie wody leją się w odmęty tej studzienki lepiej niż do tej przeciwdeszczowej…

W końcu, po siedemnastej, zwinęli się i odjechali. Napisaliśmy do BT pytać się, czy coś wiedzą. Nie wiedzieli. Zdawało mi się, że nawet nie chcą wiedzieć. Spytaliśmy się, ile to jeszcze zajmie. “Jutro ktoś da nam znać”. Kilka minut po skończeniu rozmowy przyszedł email, że wszytko działa i podano nam nasz adres IP. Mój mózg zagotował się i zaraz potem skroplił po tym absurdzie.

Dzisiaj BT zadzowniło do mnie zapytać się, czy internet mi działa oraz rozmawiałem z miłą panią z Indii na temat rekompensaty – otrzymaliśmy darmowe dwa miesiące za zagrzanie nam łepetyn.

Nasz niesamowity wyścig wygrało BT, bo Virginmedia niestety nie skontaktowało się z nami do końca dzisiejszego dnia. Pozostaje tylko poinformować przegranego, że nie muszą się już fatygować i czekać na BT, aż potwierdzi, że rzeczywiście przyznano nam rekompensatę. Wiecie – po tym wszystkim ciężko mi tak po prostu im zaufać.

Na koniec mały smaczek niezwiązany z tematem – ulica, na której mieszkam jest typowo sklepikowo-restauracyjna, więc, chcąc nie chcąc, w okolicy jest sporo pokemonów. Moja połówka biega właśnie po domu i je łapie – aktualnie łowi jakiegoś w toalecie… A to niby ja miałem skończyć uzależniony! 😉

Mefisto

Od dłuższego czasu zbieram się, aby w końcu coś napisać. A – uwierzcie mi – jest o czym pisać. Sama przeprowadzka wychodzi mi i mojej połówce nader dobrze, chociaż czasami mamy dosyć. Wiadomo, przeprowadzka boli wprost proporcjonalnie do ilości posiadanych rzeczy. I do ilości schodów, które trzeba pokonać.

Moją personalną bolączką w przeprowadzkach jest przenoszenie internetu. Do tej pory trzymaliśmy się z Virginmedia, ale niestety w mieszkaniu nie ma ich gniazdka. Pomimo iż właściciel zgodził się na montaż, postanowiliśmy dać też szansę BT, ponieważ ich gniazdko jest już w mieszkaniu. Zamówiliśmy w sumie dwie usługi – Virginmedia ma sprawdzić, czy kabel można pociągnąć, a BT po prostu podłączyć nas pod gniazdko.

I zacząć się absurdalny wyścig. Wyścig, w którym dostawcy ścigają się nie o to, aby dostarczyć usługę jak najszybciej, ale o to, jak najdłużej to przeciągnąć.

Virginmedia ma swoje za uszami. W poprzednim mieszkaniu nie mieliśmy również ich gniazdka, ale uparliśmy się, aby je tam zamontować. Zajęło im to tylko miesiąc, bo polecony przez właścicieli “inżynier” pokręcił wszystko, jak się tylko dało. Nie przeszkadzało to Virginmedia zarządać od nas zapłaty za miesiąc, kiedy internetu nie mieliśmy. Mieli odnotowane, że kabla w mieszkaniu nie ma, ale… urządzenie (skrzynka) na zewnątrz działała w tym czasie! Odpuścili, kiedy pełen irytacji zapytałem, czy według nich miałem sobie przez ten miesiąc w wiaderku nosić internet do domu. W życiu chyba tak nie zestresowałem człowieka po drugiej stronie słuchawki, bo najwidoczniej bardzo mocno do niego dotarło, jaką głupotę palnął.

I tym razem zgłosiliśmy chęć przeprowadzenia się z nimi. W sumie zgłosiłem to cztery razy i dopiero za czwartym poszło (czyli jestem prawie dwa tygodnie w plecy). Niestety muszą sprawdzić, czy kabel da się pociągnąć, więc montaż może zająć nawet i do trzech tygodni. Znając ich magiczne zdolności, pewnie trwałoby to i dłużej.

Z drugiej strony mamy BT. Gniazdko jest w mieszkaniu, więc powinno pójść łatwo. Konsultant zapewnia, że w ciągu dziesięciu dni roboczych będziemy mieli internet. Nawet dostaliśmy datę wykonania zlecenia na dziesiątego maja. Gdzie w tym wszystkim haczyk? Pomylili adres.

Udało się wszystko odkręcić, data wykonania wciąż ta sama. Wszystko wydaje się wspaniałe do momentu, aż patrzę do zamówienia, a tam data wykonania siedemnasty maja i do tego niepewna, bo może się przesunąć. Dzwonimy, piszemy, pytamy się o co chodzi, ale nikt nic nie wie, nie chce wiedzieć i im ogólnie bardzo przykro. Kilka dni się piekliśmy, bo życzą sobie za samą aktywację istniejącej linii aż 150 funtów, a lecą sobie w kulki.

W końcu się nieco wyjaśniło: oni upierają się, że w mieszkaniu nie ma gniazdka. Albo jest to sytuacja zupełnie przeciwna niż w Virginmedia, albo mi jakaś narośl internetopodobna wyrosła na ścianie. Albo mam halucynacje z braku internetu…

Biliśmy się z nimi mocno, aż w końcu dostaliśmy dostęp do BT Wifi, czyli ich hotspotów rozsianych po mieście. Właściwie to pakiet, wybrany specjalnie dla mojej połówki do pracy, zawiera tę opcję, niestety dane do logowania, które podali nam na początku ani trochę nie działały.

Teraz czekamy na przybycie inżyniera, który spojrzy swym mądrym okiem i powie: ojej, ale tu jest kabel! No chyba, że Virginmedia jednak się pośpieszy…

Póki co mamy router od BT, który robi za lampkę nocną. Bardzo drogą lampkę nocną…

Ciąg dalszy zdecydowanie nastąpi.

Mefisto