#066. Przeprowadzkowy armagedon cz.2

Armagedon wciąż trwa, ale powoli zaczynamy opanowywać wszystkie zmiany, jakie wynikły z przeprowadzki. Chciałbym, aby to był koniec, ale niestety przed nami jeszcze prawie dwa tygodnie męczarni. Pocieszam się faktem, że w końcu wszystkie rzeczy potrzebne do życia znajdują się w nowym mieszkaniu i nie trzeba latać, gdy się okaże, że zupełnie nieistotna (na ogół) rzecz staje się śmiertelnie potrzebna, gdy żyje się “na dwa mieszkania”.

Zacznijmy jednak od wyniku naszej walki Virginmedia vs BT. Szanse były wyrównane, bo obie firmy tak sobie w kulki leciały, że dziwię się, że w ogóle mamy internet. Ale po kolei.

Środa miała być dniem, kiedy to inżynier z BT miał się zjawić i nas podłączyć. On akurat nie zawalił, bo w określonym czasie zjawił się i rozpoczął pracę. BT ma to do siebie, że do internetu wymaga linii telefonicznej, a ta działała. Nie działał za to internet. Dzielny inżynier latał z góry na dół, od skrzynki do skrzynki i czarował, załamywał się, ale koniec końców udało mu się nas awaryjnie podłączyć. Poinformował nas o tym, wyjaśnił, że zjawią się jeszcze smutniejsi panowie i naprawią to. Podziękowaliśmy i pan poszedł w siną dal – mokry i zakatarzony (chociaż oferowaliśmy mu ciepły napój).

Uderzyliśmy do BT z pytaniem, czy skoro net jako tako działa, to czy moglibyśmy dostać stały adres IP, który zamówiliśmy w pakiecie. Niestety usłyszeliśmy, że póki nie podłączą nas poprawnie (czyli nie naprawią tych cudów w skrzynce, nad którymi rozwodził się nas pan inżynier), nie mamy co na to liczyć. A kiedy to miało nastąpić? “Wkrótce”.

Źli, bo w końcu dostęp do internetu i adres IP to dwie najważniejsze rzeczy w pracy mojej połowy, skontaktowaliśmy się z Virginmedia poprzez ich czat. Pisaliśmy z jakąś kobietą, której odpowiedzenie na pytanie zajmowało sporo czasu. Po raz kolejny Virginmedia miała kogoś wysłać, aby sprawdzić, czy można pociągnąć kabel do mieszkania. W międzyczasie znalazłem link do strony, gdzie można zrobić to samemu (miałem w końcu sporo czasu). Jak tylko skończyłem rozmowę na czacie, wypełniłem formularz i już następnego dnia zadzwonił do mnie miły pan, który wymagał zgody właściciela i okolicznych sklepów do prac. Udało nam się to załatwić.

W tym samym czasie BT okupowało ich skrzynkę po drugiej stronie ulicy: dwa auta i kilku smutnych panów rozwodziło się nad tym kablowym sajgonem, który zmieścili w zielonym pudle. Dwóch panów stało nad studzienką, gdzie – jak się okazało – szły kable na naszą ulicę. Przysiągłbym, że podczas ostatnich deszczy widziałem, jak strumienie wody leją się w odmęty tej studzienki lepiej niż do tej przeciwdeszczowej…

W końcu, po siedemnastej, zwinęli się i odjechali. Napisaliśmy do BT pytać się, czy coś wiedzą. Nie wiedzieli. Zdawało mi się, że nawet nie chcą wiedzieć. Spytaliśmy się, ile to jeszcze zajmie. “Jutro ktoś da nam znać”. Kilka minut po skończeniu rozmowy przyszedł email, że wszytko działa i podano nam nasz adres IP. Mój mózg zagotował się i zaraz potem skroplił po tym absurdzie.

Dzisiaj BT zadzowniło do mnie zapytać się, czy internet mi działa oraz rozmawiałem z miłą panią z Indii na temat rekompensaty – otrzymaliśmy darmowe dwa miesiące za zagrzanie nam łepetyn.

Nasz niesamowity wyścig wygrało BT, bo Virginmedia niestety nie skontaktowało się z nami do końca dzisiejszego dnia. Pozostaje tylko poinformować przegranego, że nie muszą się już fatygować i czekać na BT, aż potwierdzi, że rzeczywiście przyznano nam rekompensatę. Wiecie – po tym wszystkim ciężko mi tak po prostu im zaufać.

Na koniec mały smaczek niezwiązany z tematem – ulica, na której mieszkam jest typowo sklepikowo-restauracyjna, więc, chcąc nie chcąc, w okolicy jest sporo pokemonów. Moja połówka biega właśnie po domu i je łapie – aktualnie łowi jakiegoś w toalecie… A to niby ja miałem skończyć uzależniony! 😉

Mefisto

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Scroll to Top