Zacznę ten wpis od lekkiego szoku, jaki spotkał mnie dosłownie chwilę po opublikowaniu poprzedniej pamiętnikowej notki. Przełożona mojej przełożonej odrzuciła mój wniosek o apprenticeship, “bo tak”. Jako argument podała brak możliwości realizacji modułów, które są dla księgowości i nic mi to nie da, że ja się staram o kurs administracji biznesowej. Próbowałem się odwoływać, ale “nie, bo nie”. Stwierdziłem więc “kij ci w oko” (bo każda inna opcja ocierałaby się o przyjemność) i skierowałem swe kroki w stronę uniwersytetu. Póki co informacyjnie, ale kto wie – czas pokaże.
W kwestii zdrowotnej jest trochę lepiej. To znaczy było gorzej, bo Połówka się pochorowała i dostawała dwa antybiotyki na raz (bo jeden nie pomagał), potem ja i Smoczyński padliśmy, chociaż nasz mały Smok rozłożył się pożądnie i dostał antybiotyk. W międzyczasie pogroszyło mu się, miał wysoką gorączkę i dosłownie przelewał się przez ręce. Jak na złość spotkaliśmy jeszcze kolejnego geniusza na swojej drodze, który oczywiście przeraził nas do reszty. No bo jak się nie przerazić, kiedy taki “lekarz” sugeruje ci, że 40 stopni to nie jest wysoka gorączka u dziecka… To co to, kurna, jest? Sauna dla mózgu? Skończyło się na karetce, bo mały stracił przytomność i ostatecznie na zmianie antybiotyku, który – na szczęście – pomógł. Uff!
Ostatnio znowu miałem zapalenie migdałków – poszedłem prywatnie i dostałem list sugerujący, że moje migdałki trzeba wyciąć. List ten zaniosłem do przychodni i co? I jajco, bo “nie spełniam kryterii, aby wysłać mnie na leczenie” (czytaj: “zgubili” moje notatki z historią choroby i nie mogą mnie wysłać na dalsze leczenie). Mam już dość… Ostatnio było na tyle źle, że pare razy musiałem się na chwilę położyć (normalnie to operuję na nieco mniejszych obrotach przy chorobie bez robienia sobie przerw). Ech…
Jak tylko Smoczyński wrócił do zdrowia to zajęliśmy się jego angielskim paszportem. Wypełniliśmy aplikację online, aby przekonać się JAK BARDZO TO BYŁ ZŁY POMYSŁ. Chodzi o to, że trzeba potwierdzić tożsamość osoby na zdjęciu (jak gdyby widok wkurzonego prawie-dwulatka nie mówił sam za siebie, co to za stworzenie). I ta osoba musi go znać dwa lata. Cholera jasna – Smoczyński nie ma jeszcze dwóch lat! Poprosiliśmy o pomoc znajomego, ale niestety miał nieważny paszport i odrzuciło wniosek. No trudno, złożymy papiery przez pocztę…
Jeśli chodzi o naszego znajomego, o którym pisałem ostatnio, to usłyszeliśmy pozytywnie rozpatrzony wniosek, dostał zasiłki i ma spłaconą ponad połowę długu, a resztę może oddać w przeciągu kilku następnych lat. 🙂 Kamień nam wszystkim spadł z serca!
To teraz z innej beczki. 😀 Skoro planuję więcej rysować to kupiłem sobie nowy tablet do rysowania (Cintiq 16). 🙂 Już od dawna marzyłem o tablecie z ekranem, gdzie będę widział, co rysuję (jest mi tak wygodniej, bo w sumie to mi się wydaje bardziej naturalne). Jestem bardzo zadowolony, chociaż tablet jest wielki (całe 16 cali), ale ma fajne nóżki, dzięki czemu mogę go postawić nad klawiaturą bez przygniatania jej. 😀 Powiem Wam, że w porównaniu z moim starym, 11-letnim tabletem (Bamboo One) to wydaje się on strasznie zaawansowany, a piórko jest 16 razy czulsze, co przekłada się na komfort rysowania.
Jeśli chodzi o bloga to zacząłem sprzątanie. Wszystkie notki z Kącika Podróżniczego są posortowane, prowizoryczne menu dla Podróży już jest – chociaż mam w planach inną formę, ale muszę zobaczyć, czy da się ją zrealizować na wordpressie. Jak nie to będę kombinował inaczej, aby było czytelniej niż to, co dotychczas jest. :> No i są już dodane mapki!
Twitter też poszedł pod czyszczenie i na razie zostawiam tam tylko promocje na gry. W sumie to nie wiem, czy jest sens go używać…
Co do mojej strony to musiałem ją uwolnić ze szponów porno. Serio! Kiedyś korzystałem z darmowych hostingów, potem to usunąłem, ale nie zmieniłem ustawień domeny i to dalej odnosiło do tego darmowego hostingu, który dorabiał sobie na… reklamach porno. Wyobraźcie sobie moje zdziwienie, kiedy wszedłem na moją stronę, a tam witają mnie gołe dupska jakiś ludzi. Dosłownie! Nie solą, nie chlebem tylko gołymi tyłkami. Dziękuję bardzo, trauma na całe życie. Na szczęście odciąłem się od tego hostingu na dobre i nie zamierzam tam wracać.
Teraz zostaje mi zrobić jakiś ładny szablon i zacząć wrzucać tam rysunki. Brzmi prosto, a zajmie mi to kilka lat przynajmniej, bo jeszcze trzeba te rysunki skończyć (mam taki jeden, co zacząłem rysować w 2014, skończyłem teraz i – zapewniam Was – to nie jest żadne arcydzieło, to jest po prostu lenistwo). 😀
Pochwalę się, że mam kolejne dwa dodatki do Simsów (Spotkajmy się i Zostań Gwiazdą). Ta gra jest tak nienormalna, że po prostu ją kocham! No bo kto wymyślił to, aby sąsiedzi przychodzili w ramach powitania i stali pod drzwiami przez kilka dni pod rząd, sikali pod siebie i żywili się ciastem, które przynieśli mi w prezencie? 😀 Jeszcze mieszkam w nawiedzonym mieszkaniu, a duch… sprząta mi chatę. Serio! Albo Papcio Mróz (odpowiednik Świętego Mikołaja) przychodzi do mnie prawie codziennie i gra na kompie. 😛 Innym razem włamał się do mnie wampir i dorwał się do szyi innego Sima, a drugi wstał, wściekł się i wrócił spać. Wiadomo, priorytety… 😀
Kolejną grą, którą zakupiłem jest Ash of Gods: Redemption. Uwielbiam gry, w których grafika jest narysowana. Fabuła też jest (podobno) dobra, więc niedługo się za nią zabiorę. :>
Jeśli chodzi o Brexit to robi się już dosyć zabawnie. Znowu go przedłużono i mamy “Halloween Extension”. To brzmi jak dodatek do gry. Jaki będzie następny? “Christmas Update”? 😀 Bo jak dojadą znowu do Wielkanocy to na bank będzie “Easter Rage”. 😛
Wzięliśmy się też za EU Settlement Scheme, czyli to coś, co wymyślono z okazji Brexitu dla tych europejczyków, co nie chcą wylecieć stąd na zbity pysk i Połówkę mamy już z głowy. Chociaż było to ciężkie, bo trzeba było zrobić sobie zdjęcie i oczywiście aplikacja trochę rozszerzała zdjęcie, więc przy każdym było “WYGLĄDAM NA TYM GRUBO, ZRÓB INNE”. Jednak się udało i Połówka może zostać. Moją aplikacją się zajmę jak Smoczyński będzie miał już paszport, bo muszę wysłać swoje dokumenty i do biura paszportowego, i do tych od Settlement Status, a obecnie mam tylko dowód i go nie przetnę na pół… :>
Jestem też ostatnio mało ambitny, bo wróciła mi anemia, jestem przemęczony, poirytowany i brakuje mi cierpliwości. To chyba najbardziej odczuwam przy rysowaniu, bo ilekroć się za to biorę to zaraz kończę z braku wystarczającej koncentracji… Nie mówiąc już, że średnio na dwa dni przypada mi około 20 godzin snu, a czuję się, jakby mnie tir potrącił. Biorę się za siebie i – mam nadzieję – że niedługo znów będę się dobrze czuł.
(Smoczyński siedzi obok mnie, kiedy piszę tą notkę i chyba myśli, że jego jęki zapisuje, bo piszę tylko, kiedy marudzi :D)
Mefisto
