gog

#150. Celestian Tales – Old North: Howl of the Ravager

Screenshot at 2018-02-06 23-00-26

Postanowiłem, pomimo nie do końca miłego zapoznania, nie rozstawać się z grą tak łatwo. Celestian Tales – Old North: Howl of the Ravager to najpewniej najdłuższy tytuł, jaki może mieć gra. Jest to również osobna opowieść, która przybliża nam postać Sir Severina Lerouxa: słynnego Ravagera.

Nasza przygoda zaczyna się w momencie, gdy Sir Severin w pojedynkę udaje się na ratunek wiosce, którą napadli bandyci. Jako steward Lerouxów, czuje się odpowiedzialny za tych wszystkich nieszczęśników zamieszkujących okolicę. Po udanej akcji przybywa do nas poseł proszący o udanie się do Levantine, gdzie czeka inny poseł z inną wiadomością.

Okazuje się, że Starożytny (Ancient) Szmaragdowy Król (Emerald King) postanowił się przebudzić, a to oznacza koniec ludzkości. Informowani jesteśmy o kilku innych problemach, które wyjaśniają między innymi czemu jesteśmy proszeni o pomoc (wszak nie na naszych terenach się to dzieje). Naszą misję mają wspomóc Sir Pierre – bojaźliwy nastolatek i Niena’ę – oschła elfka będąca naszym przewodnikiem.

Nasza przygoda, choć skupia się na Szmaragdowym Lesie (Emerald Forest), ciąga nas do znanych z podstawy gry lokacji, a także tych zupełnie nowych, jak chociażby miasto elfów, czy prowadzący do niego labirynt.

Padają również odpowiedzi na pytania, na które twórcy nie odpowiedzieli/nie mogli odpowiedzieć wcześniej, bowiem – jak podejrzewam – mogłoby to popsuć cały klimat rozgrywki. Przyznam szczerze, że choć obie gry mogą spokojnie funkcjonować jako osobne tytuły, to jednak fabuła bardzo mocno wiąże je ze sobą i myślę, że można zagrać najpierw w dodatek, a potem w podstawę – w ten sposób poznałoby się niesamowitą historię bez wkurzania się na luki w opowieści. Najwidoczniej twórcy nauczyli się nieco na swoich błędach.

Screenshot at 2018-02-12 23-28-56

Howl of the Ravager uratował ten tytuł, co mnie cieszy, bo zapowiada się on dosyć ciekawie. Tym bardziej wyczekuję na kolejną część – Realms Beyond – która ma wyjść zimą 2018. Liczę, że ta pozycja będzie jeszcze bardziej dopracowana, a tym samym jeszcze milej spędze przy niej czas.

Mefisto

#150. Celestian Tales – Old North: Howl of the Ravager Read More »

#145. Znowu razem!

Dwutygodniowy pobyt Połówki w Polsce zakończył się. Na szczęście! Chociaż Smoczyński był bardzo dzielny to bywały momenty, gdzie dzwoniliśmy do Połówki w nocy, aby odbyć pocieszającą videorozmowę. Nawet zastanawialiśmy się, czy nie powinniśmy skrócić tej rozłąki… Ale udało się! Następnym razem pojedziemy już razem. 🙂

Oczywiście Połówka wróciła z prezentami! Smoczyński dostał koparkę, betoniarkę, zestaw informatyka (śrubokręt na zepsute serwery i siekierę na niepłacących klientów :P), kierownicę, świecące piłeczki i kilka innych rzeczy. Najbardziej jednak przypadła mu do gustu tablica do rysowania, na której jeszcze nie umie rysować (ale próbuje) i koparka, przy której tańczy ze szczęścia. 😉

Mamy też w domu całkiem fajną replikę repliki broni strzelającą kulkami. Relaksujące zajęcie!

IMG_20181005_145813

Innego dnia Połówka urządziła sobie strzelanie w kuchni, a potem znalazłem kulkę w obiedzie… Na szczęście przed próbą zjedzenia. Przypadek czy zamach? 😀

Tradycji stało się za dość i dostałem wymarzone dodatki do Sims 4 – Cztery Pory Roku oraz Zestaw 4 czyli Wampiry, Pokój Dzieciaków i Zabawa na Podwórku. Najbardziej zależało mi na wampirach, ale skoro dają resztę w zestawie… Pozwala mi to zająć się jednym projektem, nad którym pracuję w ciszy od kilku miesięcy, a dzięki temu będę mógł zacząć realizować mój pomysł w pełni. 😀 (nawet Połówka mi przy tym ostatnio pomagała – Smoczyński za to przeszkadzał bardzo, aż ucierpiało na tym łóżko w grze)

IMG_20181005_135007

Będąc przy temacie gier wspomnę tylko, że niedawno przeportowano Life is Strange: Before the Storm, a ostatnio dotarła do mnie wieść, że i Life is Strange 2 doczeka się swojego portu na systemy Linuksowe. Także każdy, komu podobała się moja interpretacja gry Life is Strange, ma szansę doczekać się kontynuacji tejże gry. 🙂 Nie wiem jeszcze kiedy, bowiem ostatnio kupiłem kilka gier, którymi się zajmę, a także chciałbym się przyjrzeć innym tytułom znajdującymi się w moim posiadaniu. Ich liczba zbliża się do 250 pozycji. Opublikowanych opisów gier (bez dodatków) mam jedynie 28… Wypadałoby jednak zwiększyć procent gier, które przeszedłem (tudzież sforsowałem), a które są już w moim posiadaniu.

GOG niedawno świętował swoje dziesięciolecie! Z tej okazji stworzyli ankietę i pozwolili społeczności wybrać sobie prezent w postaci jednej z trzech gier. Wybory wygrał Shadow Warrior 2, więc przez kilka dni można było dodać grę za darmo do swojej biblioteki. Było to naprawdę miłe i zaskakujące z ich strony. Mam nadzieję, że ich inicjatywa z grami pozbawionymi DRM będzie trwać wiecznie. 🙂

Naczekałem się na mój dysk SSD, ale się doczekałem! Chociaż było w związku z tym trochę zamieszania, bo dysk w laptopie padł i Połówce zależało na wymianie go – najlepiej na SSD. Także zgodziłem się oddać mój używany dysk w zamian za nowy: Samsung 860 Evo, bowiem ten charakteryzuje się wydłużoną przez producenta żywotnością, a mi w sumie na tym zależy, skoro będę instalował i odinstalował gry na okrągło. Opłaciło się poczekać. 🙂 Zaktualizowałem nawet zakładkę O MNIE, aby uwzględnić nowy nabytek. 🙂

IMG_20181009_125505

Skoro zbliżają się Halloween, Święta i moje urodziny to postanowiliśmy zrobić sobie prezenty z tych okazji (zwłaszcza, jeśli są na nie przeceny). Połówka skromnie stwierdziła, że chce Samsunga Galaxy S9, bo S9+ jest za duży, a skoro ma dostać nowy telefon to chce też zegarek Galaxy Watch. Jako, że jestem Piekielny Mikołaj to paczka przyszła piekielnie szybko. 😉 Serio, Samsung się popisał – paczka zamówiona w sobotnią noc doszła w poniedziałek po południu.

Fajną funkcją Galaxy Watch jest to, że można teraz sterować żarówkami (Philips Hue) za pomocą zegarka i włączać je bez proszenia o to Alexy (albo raczej tej-której-imienia-lepiej-nie-wypowiadać) lub korzystania z telefonu.

S9+ stał się przez to własnością wspólną i będzie służył nam do gier lub zdjęć (bo ma dobry aparat). Zamierzam przysiąść do gier mobilnych i kilka opisać (jedna się już opisuje od dawien dawna :P). Może nawet zainteresuję się VR… 😉

Smoczyński dostał zagródkę, którą można rozmontować na części i ogrodzić część pokoju. Jemu da to trochę samodzielności, a na pewno sporo więcej wolności, a nam chwilę wytchnienia, kiedy będziemy obserwować jego dzikie harce z odległości. Jedna ze ścian zagródki ma wmontowane zabawki takie jak telefon, czy obracające się plastikowe kulki, więc jest wręcz wniebowzięty. 😉 Ma to o tyle dobry efekt, że można go tam wrzucić i potrafi godzinami się bawić (no chyba, że źle się czuje albo go głowa boli – wtedy trąbi na całego).

Ostatnio zauważyliśmy, że kiedy otworzymy drzwiczki do zagródki to Smoczyński zaraz leci, zamyka je, szarpie chwilę, aby upewnić się, czy się zamknęły i wraca do zabawy. I tak za każdym razem. To jest chyba jego sposób na powiedzenie: nie chcę wychodzić. 😀

A ja w sumie nie wiem, co chcę dostać i nie wiem na razie, czy będę coś chciał. Chociaż nie powiem, że nie podobają mi się pewne tablety do rysowania… :>

Co do kwestii leczenia to jest postęp: mamy dokładne badania Połówki i teraz możemy męczyć lekarzy, w tym immunologów, o wdrożenie leczenia. Wcześniej było “nie, bo nie ma bakterii X”, a właśnie się okazało się jest i X, a nawet i Y, czyli dwie najbardziej bydlackie z grupy. Dotarcie do tego miejsca zajęło nam kilka lat, ale mam nadzieję, że następne lata zajmie już tylko (skuteczne) leczenie.

W kwestii moich badań to dalej mam mizerne wyniki, ale nie mam cukrzycy (bo tylko to dodatkowo sprawdzili)! I to tyle z ich badań. W tej chwili mogę mieć nawet raka, ale co tam. “Za młody jestem na takie rzeczy”. Raczej nie jest tak źle, ale miło byłoby to zbadać tak na wszelki wypadek, bo lista kondycji mogących powodować mój stan jest długa jak rolka od papieru…

Smoczyński zaszalał i postanowił, że wyrośnie mu pół szczęki zębów. Nie żartuję. Nagle zaczęło mu rosnąć wszystko: zęby, włosy (miał takiego uroczego włoska o długości 4cm – musieliśmy go ściąć, bo łaskotał go po uchu :D). Ponadto coraz częściej z nami rozmawia po swojemu, a my grzecznie prowadzimy z nim dyskusję. Choć patrząc na to z boku musi to śmiesznie wyglądać, kiedy dwoje potworów (czyt. ja i Połówka) rozmawiamy np. o polityce, a Smoczyński wyskakuje ze swoim BABABA, a my tak szczerze zaczynamy bić mu brawo i mówimy, że takich ekspertów nam trzeba. 😀 To jak? Smoczyński na prezydenta?

A teraz będę się kajał. Zawaliłem nagrywanie Yooka-Laylee. Było sporo powodów, ale moja wina, powinienem był się bardziej starać. Spróbuję się poprawić i wyrobić sobie jakąś regularność np. co dwa tygodnie wrzucać filmik.

Co do nagrywania to Połówka poradziła mi praktykować gadanie o grze do Smoczyńskiego. Wszystko z tego powodu, że czasem się za bardzo skupię i milknę na trochę. No i taki trening miałby sens, gdybym nie musiał w między czasie wydrzeć się NIE LIŻ TEJ ŚCIANY albo NIE ŻRYJ TEGO. To tak jakbym podczas nagrywania krzyknął SIEDŹ PROSTO albo NIE MRUGAJ TYLE, BO CI OCZY WYPADNĄ. 😀

Z cyklu domowego ogródka: wyhodowaliśmy imbir. Po prostu zaczął się rozrastać to odciąłem, co urosło, i wsadziliśmy to do doniczki. Urósł całkiem ładny kwiatek.

IMG_20181013_164248

Nie wiemy jeszcze, czy jest zjadliwy. 😉 Na pewno jest szybki w hodowli: zajęło to jedynie lekko ponad miesiąc…

Co do moich wszystkich planów to zrobiłem głupotę, że starałem się wszystko robić na raz. Mam na to zdecydowanie za mało czasu i zdrowia. Dlatego postanowiłem robić wszystko stopniowo i mam nadzieję, że pójdzie mi zdecydowanie lepiej. Pierwszy krok to zrobić rysunki do pewnej serii dla blogów. Niedługo się okaże do której. 🙂

Nie będę przedłużał, bo i tak wyszła mi już spora notka. W następnej pewnie zrelacjonuję cały szalony rok, jaki minął (bo będzie wszak po moich urodzinach). Mam też cichą nadzieję, że uda mi się do tego czasu nagrać dwa filmiki (a może nawet więcej). Trzymajcie za mnie kciuki! 🙂

Mefisto

#145. Znowu razem! Read More »

#121. Celestian Tales – Old North

Screenshot at 2018-02-06 23-00-26

Korzystając z promocji natrafiłem na grę o nazwie Celestian Tales – Old North, którą – przyznam bez bicia – zakupiłem sugerując się tylko uroczą grafiką oraz faktem, że jest to pozycja z gatunku JRPG. Dopiero później dowiedziałem się o mieszanych uczuciach graczy, więc myślę, że uczciwie będzie wyrazić swoją opinię o tym tytule.

Tytuł został stworzony przez Ekuator Games – studio z Indonezji.

Zaczynając grę, mamy do wyboru sześć postaci. Nie wpływa to za bardzo na rozgrywkę, bowiem i tak fabuła dotyczy całej szóstki, i swobodnie można zmieniać członków naszej grupy. Jedyne na co wpływa, kim gramy, jest krótki prolog i małe wstawki między głównym wątkiem. Na mój pierwszy raz z grą wybrałem Isaaca Goldenlake’a, który Isaac’iem tak do końca nie jest.

Od początku.

Nasza postać nazywa się naprawdę Reed i jest kimś, kto określa się mianem commoner. Z angielskiego znaczy to po prostu zwyczajna osoba bez tytułu szlacheckiego. Jedno z tłumaczeń googla sugeruje, że znaczy to chudopachołek. Choć zabawnie brzmi, to znaczenie się zgadza.

Screenshot at 2018-02-04 00-42-09

Spotykamy go w momencie, gdy jego matka umiera, a on błaga kapłana o użycie magicznego, leczącego kryształu, aby ją ocalić. Kapłan jednak odmania, ponieważ kryształy zarezerwowane są tylko dla szlachty. Nasza rodzicielka umiera, my jesteśmy rozżaleni, a nasz przyjaciel Francis inforumuje nas, że w związku z wysokimi podatkami narzuconymi przez szlachtę i brakiem jedzenia, postanawia dołączyć do bandytów. Koniec końców i my na to przystajemy, bo jedzenia brak, a w brzuchu burczy.

Nasz los jednak postanowił się odmienić. Po drodze do kryjówki zbirów spotykamy prawdziwego Isaaca Goldenlake’a – szlachcica, którego poturbował dzik. Młodzieniec domaga się zaniesienia go do kapłana, aby udzielono mu pomocy, ale Reed po stracie matki i decyzji o zostaniu banitą, tylko się na to wkurza. Szlachetnie urodzony ginie od dźgnięcia sztyletem. Przeszukując jego ciało dowiadujemy się, że chłopak jest ostatnim ze swojej rodziny, która tonie w długach, a ostatnią wolą jego ojca jest to, aby dotarł do Lorda Levanta i został rycerzem. Jako, że zupełnie przypadkowo jesteśmy do szlachcia podobni, postanawiamy się w niego wcielić i wędrujemy do Levantine, gdzie czeka na nas zupełnie inne życie i zupełnie inna przygoda.

Zaczynamy jako giermkowie od trywialnych zadań typu sprzątnij stajnie, zabierz gnój do miasta… Nic ambitnego. Szybko jednak dowiadujemy się, że Sir Artur Durandal błaga Lorda Levanta o pomoc z tajemniczymi najeźdźcami o nazwie World Enders. Są to stwory na kształt lodowych olbrzymów, przed którymi drży cały świat z racji ich potęgi. My i nasza drużyna (czyli pozostałe postaci do wyboru) zostajemy przydzieleni jako dodatkowa pomoc do trywialnych zadań (jak zawsze).

Gra oferuje miłą, choć krótką fabułę, zawierającą kilka ciekawych zwrotów akcji, ale nistety musi być jakieś “ale”. Nasza historia jest świetna, ale pełna luk i niedopowiedzeń, które zostawiają straszny niedosyt. Dostajemy tylko garść informacji, co jest dosyć drażniące, ponieważ wiele rzeczy jest ciekawie stworzonych, ale kiepsko opisanych, co w grze opartej głównie na czytaniu bardzo boli. Jestem świadom, że spora część wiedzy dostępna jest jedynie dla konkretnych postaci, ale to nie zakrywa większości powstałych dziur.

Sama mechanika gry jest raczej dobra – miałem jedynie problem z chodzeniem, ponieważ blokowałem się tylko na niewielkich przedmiotach. Zgaduję, że były to po prostu błędy, które trochę irytowały (no bo jak to tak zablokować się o coś, co jest góra wielkości stopy naszej postaci!), ale nie uniemożliwiały grę.

Turowy system walk to moja ulubiona część gier z gatunku JRPG, ponieważ zawsze masz wystarczająco sporo czasu, aby przemyśleć, jak bardzo schrzaniłeś w poprzedniej turze i jak dawno temu był ostatni zapis gry…

Moja ocena na temat Celestian Tales – Old North jest taka: to gra warta uwagi, ale nie za pełną cenę. Niestety niedosyt, który czuję, jest zbyt duży, aby z czystym sumieniem polecić ten tytuł. To dobra gra, ale ma swoje wady, które zaniżają jej wartość i powodują pewien rodzaj rozgoryczenia.

Nie skreślam jednak tej pozycji całkowicie: mam do przejścia jeszcze dodatek, który – mam nadzieję – nadrobi braki podstawki. Wyczekuję też na kolejną część gry, Celestain Tales – Beyond Realms, mając nadzieję, że twórcy nauczyli się na swoich błędach i nie powielili ich i w tym tytule.

Mefisto

#121. Celestian Tales – Old North Read More »

Scroll to Top