#477. Atomicrops
Atomicrops to gra, w której naszym celem jest hodowanie roślin na ostatniej farmie jaka ostała się w postapokaliptyczntm świecie. Została wydana we wrześniu 2020 roku przez Bird Bath Games i Raw Fury. Jak sami twórcy to opisują, to nie jest typowy symulator farmy i ciężko się z nimi nie zgodzić.
Do wyboru mamy różne, predefiniowane postacie, jednak ja skupiłem się na graniu pierwszą bohaterką i to tylko dlatego, że zapomniałem o innych postaciach. Następnie trafiamy na farmę, gdzie samouczek prowadzi nas przez nasze główne zadania: spulchnienie gleby, zasadzenie roślinek i walka ze zmutowanymi cholestwami. Oczywiście samouczek nie wspomniał, że roślinki trzeba zebrać inaczej nic na tym nie zyskamy, przez co kilka nocy biłem się z wielgachnymi robakami bez żadnego większego sensu, a moje plony siedziały i czekały na dzień, w którym zrozumiem podstawy tej gry.
Kiedy jednak zrozumiałem swój błąd, udało mi się zarobić nieco gotówki, którą na koniec dnia możemy wydać w mieście na nowe bronie, narzędzia i ulepszenia. Możemy też zebrać róże i bliżej zapoznać się z mieszkańcami miasteczka i ostatecznie znaleźć sobie małżonka/małżonkę. Na przykład takiego Normana. Osobiście nie próbowałem jeszcze z nikim z miasteczka się związać – prawdopodobnie dlatego, że ogrnięcie samych podstaw okazało się dla mnie troszkę za trudne, a potem robaki atakowały moje plony tak okrutnie, że ciężko było mi uzbierać na lepszą broń.
Nasza farma jest rozległa, więc możemy trochę ją pozwiedzać. Tam mamy szansę odnaleźć obozy, gdzie pokonanie koczujących w nich gagatków daje nam możliwości ulepszenia naszego przybytku: postawienie wieżyczek obronnych, zebranie trzody chlewnej, nasion, narzędzi… Mamy szansę nieźle się rozwinąć i usprawnić naszą farmę. Oczywiście jeśli uda nam się odejść na chwilę od naszych roślinek, bo mi wychodziło to bardzo średnio. Oczywiście można też nic nie sadzić danego dnia i ruszyć eksplorować, ale nie liczcie na to, że szybko na to wpadłem. Jakoś nieszczególnie używałem mózgu przy Atomicrops, a to się jednak przydaje, bo gra, chociaż ma sporo elementów zwykłej nawalanki, posiada trochę strategii.
Czy gra mi się podobała? Oczywiście, że tak! Inaczej nie napisałbym o niej. Jest świetnym zabijaczem czasu z rosnącym poziomem trudności, co sprawia tylko, iż chce się przy niej siedzieć. Moje pierwsze podejście do niej nie było najlepsze, ale mimo to bawiłem się przednio i mam nadziaję, że w przyszłości będę mieć trochę więcej czasu, aby móc jeszcze raz spróbować swoich sił w tym tytule.
Mefisto
