Korzystając z promocji natrafiłem na grę o nazwie Celestian Tales – Old North, którą – przyznam bez bicia – zakupiłem sugerując się tylko uroczą grafiką oraz faktem, że jest to pozycja z gatunku JRPG. Dopiero później dowiedziałem się o mieszanych uczuciach graczy, więc myślę, że uczciwie będzie wyrazić swoją opinię o tym tytule.
Tytuł został stworzony przez Ekuator Games – studio z Indonezji.
Zaczynając grę, mamy do wyboru sześć postaci. Nie wpływa to za bardzo na rozgrywkę, bowiem i tak fabuła dotyczy całej szóstki, i swobodnie można zmieniać członków naszej grupy. Jedyne na co wpływa, kim gramy, jest krótki prolog i małe wstawki między głównym wątkiem. Na mój pierwszy raz z grą wybrałem Isaaca Goldenlake’a, który Isaac’iem tak do końca nie jest.
Od początku.
Nasza postać nazywa się naprawdę Reed i jest kimś, kto określa się mianem commoner. Z angielskiego znaczy to po prostu zwyczajna osoba bez tytułu szlacheckiego. Jedno z tłumaczeń googla sugeruje, że znaczy to chudopachołek. Choć zabawnie brzmi, to znaczenie się zgadza.
Spotykamy go w momencie, gdy jego matka umiera, a on błaga kapłana o użycie magicznego, leczącego kryształu, aby ją ocalić. Kapłan jednak odmania, ponieważ kryształy zarezerwowane są tylko dla szlachty. Nasza rodzicielka umiera, my jesteśmy rozżaleni, a nasz przyjaciel Francis inforumuje nas, że w związku z wysokimi podatkami narzuconymi przez szlachtę i brakiem jedzenia, postanawia dołączyć do bandytów. Koniec końców i my na to przystajemy, bo jedzenia brak, a w brzuchu burczy.
Nasz los jednak postanowił się odmienić. Po drodze do kryjówki zbirów spotykamy prawdziwego Isaaca Goldenlake’a – szlachcica, którego poturbował dzik. Młodzieniec domaga się zaniesienia go do kapłana, aby udzielono mu pomocy, ale Reed po stracie matki i decyzji o zostaniu banitą, tylko się na to wkurza. Szlachetnie urodzony ginie od dźgnięcia sztyletem. Przeszukując jego ciało dowiadujemy się, że chłopak jest ostatnim ze swojej rodziny, która tonie w długach, a ostatnią wolą jego ojca jest to, aby dotarł do Lorda Levanta i został rycerzem. Jako, że zupełnie przypadkowo jesteśmy do szlachcia podobni, postanawiamy się w niego wcielić i wędrujemy do Levantine, gdzie czeka na nas zupełnie inne życie i zupełnie inna przygoda.
Zaczynamy jako giermkowie od trywialnych zadań typu sprzątnij stajnie, zabierz gnój do miasta… Nic ambitnego. Szybko jednak dowiadujemy się, że Sir Artur Durandal błaga Lorda Levanta o pomoc z tajemniczymi najeźdźcami o nazwie World Enders. Są to stwory na kształt lodowych olbrzymów, przed którymi drży cały świat z racji ich potęgi. My i nasza drużyna (czyli pozostałe postaci do wyboru) zostajemy przydzieleni jako dodatkowa pomoc do trywialnych zadań (jak zawsze).
Gra oferuje miłą, choć krótką fabułę, zawierającą kilka ciekawych zwrotów akcji, ale nistety musi być jakieś “ale”. Nasza historia jest świetna, ale pełna luk i niedopowiedzeń, które zostawiają straszny niedosyt. Dostajemy tylko garść informacji, co jest dosyć drażniące, ponieważ wiele rzeczy jest ciekawie stworzonych, ale kiepsko opisanych, co w grze opartej głównie na czytaniu bardzo boli. Jestem świadom, że spora część wiedzy dostępna jest jedynie dla konkretnych postaci, ale to nie zakrywa większości powstałych dziur.
Sama mechanika gry jest raczej dobra – miałem jedynie problem z chodzeniem, ponieważ blokowałem się tylko na niewielkich przedmiotach. Zgaduję, że były to po prostu błędy, które trochę irytowały (no bo jak to tak zablokować się o coś, co jest góra wielkości stopy naszej postaci!), ale nie uniemożliwiały grę.
Turowy system walk to moja ulubiona część gier z gatunku JRPG, ponieważ zawsze masz wystarczająco sporo czasu, aby przemyśleć, jak bardzo schrzaniłeś w poprzedniej turze i jak dawno temu był ostatni zapis gry…
Moja ocena na temat Celestian Tales – Old North jest taka: to gra warta uwagi, ale nie za pełną cenę. Niestety niedosyt, który czuję, jest zbyt duży, aby z czystym sumieniem polecić ten tytuł. To dobra gra, ale ma swoje wady, które zaniżają jej wartość i powodują pewien rodzaj rozgoryczenia.
Nie skreślam jednak tej pozycji całkowicie: mam do przejścia jeszcze dodatek, który – mam nadzieję – nadrobi braki podstawki. Wyczekuję też na kolejną część gry, Celestain Tales – Beyond Realms, mając nadzieję, że twórcy nauczyli się na swoich błędach i nie powielili ich i w tym tytule.
Mefisto
